Verzoeker heeft geen aanspraak op vergoeding van een orthodontische behandeling met een Invisalign, ten laste van de aanvullende ziektekostenverzekering, dan wel op basis van een toezegging of gewekt vertrouwen.

Verzoeker heeft een orthodontische behandeling ondergaan die medio 2015 werd afgerond. In januari 2022 heeft hij een aanvraag gedaan voor een behandeling met een Invisalign. Volgens verzoeker heeft de orthodontist destijds zaken laten liggen en is sprake van een vervolgbehandeling. Bij zijn zus speelde hetzelfde en zij kreeg de kosten van de vervolgbehandeling wel vergoed. Tijdens een telefoongesprek met de ziektekostenverzekeraar is vergoeding van de kosten toegezegd, althans is het vertrouwen gewekt dat deze kosten zouden worden vergoed.
De ziektekostenverzekeraar heeft aangevoerd dat bij verzoeker geen functionele afwijking bestaat. Sinds de afronding van zijn behandeling zijn de voorwaarden op dit punt aangescherpt. Omdat de behandeling van de zus van verzoeker kort na de wijziging plaatsvond is de behandeling van haar uit coulance vergoed. De inhoud van het aangehaalde telefoongesprek is niet meer te achterhalen.
De commissie oordeelt dat, gelet op het tijdsverloop, bij verzoeker niet kan worden gesproken van een ‘vervolgbehandeling’. Zijn orthodontische behandeling was immers al bijna drie jaar eerder afgerond en er waren geen klachten. Voor zover die klachten er in 2018 al wel waren, valt niet in te zien waarom tot 2022 is gewacht met het indienen van een aanvraag. Dat een toezegging is gedaan heeft verzoeker niet aannemelijk gemaakt, terwijl voorts van een gerechtvaardigd vertrouwen dat de kosten van de onderhavige behandeling zouden worden vergoed niet kan worden gesproken. Verder geldt dat het toepassen van coulance is voorbehouden aan de ziektekostenverzekeraar en dat aan een dergelijke vergoeding geen verdergaande rechten kunnen worden ontleend. Het verzoek wordt daarom afgewezen.

Volledig document openen (pdf)