Verzoeker heeft geen recht op een schadevergoeding.

Verzoeker is in 2015 geëmigreerd en in 2017 teruggekeerd naar Nederland. Van 2017 tot 2022 is verzoeker nimmer door de zorgverzekeraar of diens incassogemachtigde geïnformeerd over het bestaan van een betalingsachterstand. Uit het niets viel in mei 2022 een brief op de deurmat waarin verzoeker werd verzocht de premie voor de maand april 2015 alsnog te voldoen. Deze brief heeft bij verzoeker stress gegeven met veel gezondheidsschade tot gevolg. Na contact met de zorgverzekeraar te hebben gehad, werd verzoeker meegedeeld dat de brief ten onrechte was verstuurd. Dit omdat de openstaande premie door de zorgverzekeraar al in 2016 was kwijtgescholden. Om de hierdoor ontstane schade te compenseren vordert verzoeker thans een bedrag van € 1.000,- van de zorgverzekeraar.
De commissie overweegt dat verzoeker geen recht heeft op een schadevergoeding. Op grond van artikel 21 van het reglement van de commissie komen slechts die kosten voor vergoeding in aanmerking die tijdens de klachtbehandeling zijn gemaakt, en dan nog slechts de kosten die zijn genoemd onder artikel 21.2. Van dergelijke door verzoeker gemaakte kosten is niet gebleken. Overigens valt niet in te zien hoe verzoeker, zonder nadere onderbouwing (die ontbreekt) vermogensschade of enig ander nadeel heeft kunnen lijden, zoals is vereist op grond van artikel 6:95 BW. Bij gebrek aan andere wetenschap moest hij immers aannemen dat de premievordering nog steeds open stond. De ontvangst van de brief bracht hierin dus geen verandering. Ook de hierop volgende mededeling dat de desbetreffende premie al eerder was afgeboekt door de zorgverzekeraar leidde niet tot vermogensschade of enig ander nadeel bij verzoeker. Onder de gegeven omstandigheden bestaat dan ook geen grond voor toekenning van een schadevergoeding.

Volledig document openen (pdf)