Bindend advies GcZ, 10 november 2021, SKGZ202002202

Uitspraak

Verzoekster is een zelfstandig wonende vrouw van 85 jaar, die al enkele malen is gevallen. De laatste keer brak zij haar heup. Verzoekster brengt naar voren dat zij hierdoor fysiek beperkt is en dat er sprake is van een verhoogd risico. Als zij valt is zij niet in staat zelfstandig de telefoon te bedienen en kan het gebeuren dat zij langdurig op hulp moet wachten. De noodzaak van het hulpmiddel wordt onderschreven door de huisarts en de arts van het verpleeghuis waar zij voor revalidatie verbleef. Verzoekster stelt dat als de ziektekostenverzekeraar deze noodzaak bestrijdt, hij dat met een medische onderbouwing zal moeten doen en niet kan volstaan met een verwijzing naar de gemeente (Wmo) op grond van een sociale indicatie. De ziektekostenverzekeraar stelt dat bij verzoekster geen reeds aanwezige ziekte of aandoening bestaat. Er is geen medische noodzaak om onmiddellijk medische of technische hulp in te schakelen. Gelet op het advies van het Zorginstituut oordeelt de commissie dat de ziektekostenverzekeraar de aanvraag van verzoekster voor personenalarmering terecht heeft afgewezen.