Een onbegrijpelijke vordering

De situatie

Voor incontinentiemateriaal dat eind 2022 is geleverd en dat nooit is gebruikt, wordt in 2023 het eigen risico in rekening gebracht.

De regel

De zorgverzekeraar en de hulpmiddelenleverancier kunnen hebben afgesproken dat hulpmiddelen die voor een langere periode vooruit geleverd worden, per maand worden gefactureerd. Als die periode de jaarwisseling overschrijdt, tellen de maandfacturen in het nieuwe jaar mee voor het eigen risico in het nieuwe jaar. Hierover moet de zorgverzekeraar dan helder communiceren.

Iedere drie maanden nieuwe levering

Het ging al veel langer niet goed met Jolanda Larink*). Bekkenklachten, blaasproblemen, prikkelbare darmen, narigheid. Gelukkig kon ze nog wel thuis blijven wonen, met hulp van haar man Benno en door de inzet van incontinentiemateriaal ‘voor mensen met een actieve levensstijl die zelf naar het toilet kunnen’.

Haar incontinentiebroekjes en inleggers werden elke drie maanden bij de Larinks thuis gebracht door de leverancier van hulpmiddelen. De rekening ging rechtstreeks naar de zorgverzekeraar. Dat ging wel ten koste van hun eigen risico, maar daar keken ze eigenlijk nauwelijks naar om: een deel van dat eigen risico betaalden ze elke maand vooraf. Beter dan een rekening achteraf voor het gehele bedrag van € 385,-.

Vergissing?

De schrik was groot toen Jolanda in december 2022 plotseling onwel werd en in het ziekenhuis met spoed geopereerd moest worden. Ze kwam er niet goed doorheen, belandde in een verpleeghuis en overleed daar enkele maanden later. Ze liet een grote leegte achter in het leven van Benno. Die kwam er pas later aan toe om alle papieren te rangschikken, op te ruimen, orde te scheppen.

Tot zijn verbazing zat er in de stapel post een brief van de zorgverzekeraar. Een rekening voor het eigen risico over de eerste drie maanden van 2023. Een bedrag van € 49,- zou door de zorgverzekeraar zijn voldaan voor incontinentiemateriaal voor zijn vrouw. Dat was vreemd. Want Jolanda had in dit jaar helemaal geen incontinentiemateriaal gekregen via de zorgverzekeraar. De laatste levering was in november 2022 geweest. Die doos stond ongeopend in de kelder. In december vorig jaar was ze naar het verpleeghuis gegaan. Die zorg wordt niet uit de zorgverzekering betaald, maar uit de Wet langdurige zorg. Dus waar kwam dit ineens vandaan? Larink bekeek de afrekening nauwkeurig. Ah, daar stond het: datum 1 januari 2023, levering incontinentiemateriaal. Dat moest een vergissing zijn.

Benno belde met de zorgverzekeraar om deze kennelijke vergissing recht te zetten. En dat hij die ongeopende doos met incontinentiebroekjes en inleggers graag weer wilde inleveren. Zonde om weg te gooien. Helaas kreeg hij een voor hem onbegrijpelijk verhaal te horen over leveringen, factuurdata en verzekeringsvoorwaarden. En dat deze vordering op grond daarvan terecht was. De overtollige hulpmiddelen moest hij trouwens maar weggooien.

De maat was vol

Benno voelde zich afgescheept. Hij kreeg het gevoel dat men de fout niet wilde toegeven. Dat gevoel werd alleen maar sterker toen hij er een brief achteraan schreef en het antwoord daarop voor hem zo mogelijk nog onbegrijpelijker was, met rekenvoorbeelden van andere situaties en een verkeerde aanhef erboven. Toen er een paar dagen later een bloemetje bij hem bezorgd werd namens de verzekeraar met deelneming, maar zonder de vordering terug te draaien, was voor hem de maat vol. Hij diende een klacht in bij de SKGZ. Niet persé voor het geld, maar vooral omdat hij zich onbehoorlijk behandeld voelde.

Oog voor de mens

Na navraag door het Ombudsteam bij de zorgverzekeraar blijkt hoe het zit. Om kosten te besparen, wordt incontinentiemateriaal in tranches van drie maanden geleverd. De levering in november 2022 had betrekking op de maanden november, december en januari. De leverancier stuurt de facturen hiervoor telkens op de eerste dag van de maand. November en december vielen nog in het voorgaande jaar, januari in het lopende jaar. Die factuur ging dus ten koste van het eigen risico 2023. Ook als je die spullen dan helemaal niet meer nodig hebt? Ja, ook dan. Ze zijn namelijk al wel geleverd, op grond van een indicatie die nog doorliep tot het einde van die maand. Zo staat het in de verzekeringsvoorwaarden. Na overlijden van de verzekerde gaat de rekening voor het eigen risico naar de erven. Ook dat is de gebruikelijke gang van zaken.

De zorgverzekeraar stond dus in zijn recht. Maar gelukkig begrepen ze dat de manier waarop Benno Larink te woord was gestaan niet de schoonheidsprijs verdiende. Wat extra zuur was, doordat hij kampte met het verlies van zijn geliefde partner. De zorgverzekeraar besloot uit coulance de kosten voor eigen rekening te nemen en Benno hier niet mee te belasten. Voor hem was het goed zo.

Verspilling tegengaan

Benno’s wens om verspilling tegen te gaan door het niet gebruikte incontinentiemateriaal terug te geven, blijkt niet mogelijk. Dat komt door strenge regelgeving over de kwaliteit hiervan – als die een tijdje bij mensen thuis gestaan hebben, is die niet meer te controleren. Frederique van Zomeren, Ombudsman Zorgverzekeringen: ‘Op zich is dat begrijpelijk. Zeker ook voor geneesmiddelen die bijvoorbeeld bij een bepaalde temperatuur moeten worden bewaard. Maar het is anderzijds onbevredigend dat veel nog prima bruikbare  ‘gebruiksartikelen’, zoals verbandmiddelen en incontinentiemateriaal, verloren gaan. Kan dat niet beter? Deze zorgverzekeraar heeft dit signaal opgepikt en beloofd om het te bespreken met de leveranciers. Mogelijk dat er door het verhaal van Jolanda en Benno toch nog een oplossing komt voor deze verspilling.’ Overigens heeft Benno een goede besteding voor het niet gebruikte incontinentiemateriaal gevonden. Hij heeft het aan het verzorgingshuis gegeven waar Jolanda verbleef.

Meer informatie

Incontinentiemateriaal op voorschrift van een arts of gespecialiseerde verpleegkundige wordt vergoed vanuit de basisverzekering (art. 10 Zorgverzekeringswet en art. 2.6 onder jo. 2.11 Regeling zorgverzekering). Op deze vergoeding is het verplicht eigen risico van maximaal € 385,- per jaar van toepassing plus het eventueel gekozen vrijwillig eigen risico.

Heb je een naturapolis, dan krijg je het incontinentiemateriaal van een leverancier die een overeenkomst heeft met je zorgverzekeraar. De afspraken over de facturering die de verzekeraar hierover maakt met die leverancier kunnen per zorgverzekeraar verschillen. Zo’n afspraak kan zijn dat de leverancier de kosten niet in één keer per aflevering bij de zorgverzekeraar in rekening brengt, maar telkens voor een maand.

Om kosten te besparen, bezorgt de leverancier de spullen meestal voor een langere periode, denk hierbij aan drie maanden, zoals in deze casus, mits voor die periode een voorschrift is afgegeven. Hij hoeft dan minder vaak langs te komen. Ook kan hij dan grotere hoeveelheden materialen tegelijk inkopen bij de fabrikant. Dat drukt de prijs. De leverancier hoeft ongebruikt incontinentiemateriaal niet terug te nemen. Ook niet als het nog in de verpakking zit.

*) Niet haar echte naam. Het verhaal van deze casus is aangepast om herkenning te voorkomen. De achterliggende feiten van de casus zijn conform de werkelijke gang van zaken.